Łuszczycowe zapalenie stawów nie jest uznawane za chorobę dziedziczną. Przyczyny . Konkretne przyczyny tej choroby nie są obecnie stwierdzone. Wiadomo jednak, że często dotyka osób, które są w grupie ryzyka zachorowania na łuszczycę. Aż 40 procent chorych na łuszczycę cierpi jednocześnie na łuszczycowe zapalenie stawów.
Łuszczycowe zapalenie stawów to choroba zapalna stawów, która najczęściej występuje z łuszczycą. Choroba może obejmować jeden lub kilka stawów, ma różny przebieg i różne nasilenie. U niektórych osób przebiega łagodnie, u innych postęp ŁZS powoduje unieruchomienie stawów i niesprawność. Dowiedz się, na czym polega ŁZS. Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) to przewlekła choroba zapalna, która charakteryzuje się współistnieniem zapalenia stawów z łuszczycą skóry i paznokci. Choroba, choć kojarzona głównie ze stawami, może zajmować inne partie ciała, w tym oczy i serce, może również prowadzić do przyspieszonego rozwoju miażdżycy i jej ma różny przebieg, najczęściej łagodny. Jednak ciężki przebieg choroby może prowadzić do zniszczenia stawów i niesprawności. Łuszczycowe zapalenie stawów występuje u niemal 1/3 wszystkich chorych na łuszczycę, natomiast na łuszczycę choruje ok. 2 proc. całej populacji. Przyczyny łuszczycowego zapalenia stawówDokładna przyczyna łuszczycowego zapalenia stawów jest nieznana. Uważa się, że u niektórych osób, u których występuje genetyczna predyspozycja do ŁZS nieprawidłowy proces zapalny zostaje uruchomiony przez dodatkowy bodziec. Do najważniejszych czynników ryzyka rozwoju ŁZS zalicza się podatność genetyczną (choroba częściej występuje w rodzinie), zakażenia wirusowe i bakteryjne, urazy mechaniczne, stres oraz stosowanie niektórych leków (np. leki przeciwmalaryczne). Wystąpienie któregoś z wymienionych czynników ryzyka może inicjować nieprawidłową odpowiedź układu immunologicznego u osób łuszczycowego zapalenia stawówWyróżnia się pięć głównych postaci łuszczycowego zapalenia stawów. Zdarza się, że u jednej osoby trudno wyodrębnić jedną postać choroby, ponieważ te mogą się na siebie może przebiegać jako: niesymetryczne zapalenie kilku stawów: to jedna z częściej występujących postaci ŁZS (drugą jest symetryczne zapalenie stawów). Dotyczy różnych miejsc po obydwu stronach ciała, chociaż zwykle zajętych jest nie więcej niż 5 stawów - na początku są to stawy rąk i stóp, bardzo często pod postacią ,,palców kiełbaskowatych''. symetryczne zapalenie wielu stawów: dotyczy nadgarstków, stawów rąk i stóp, stawów skokowych. zapalenie dystalnych stawów międzypaliczkowych (końcowych stawów palców rąk i stóp): występuje u 5-10 proc. chorych na łuszczycowe zapalenie stawów. postać osiowa: występuje w ok. 5 proc. przypadków. Atakuje stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe. Charakteryzuje się bólem i sztywnością kręgosłupa. postać okaleczająca: dotyczy 5 proc. chorych na ŁZS. To ciężka postać choroby, która powoduje znaczne zniszczenie i deformacje stawów (palce teleskopowe). Objawy łuszczycowego zapalenia stawówObjawy łuszczycowego zapalenia stawów zależną są od przebiegu choroby i zajętego obszaru. ŁZS może obejmować tylko jedną lokalizację i tam się manifestować albo zajmować wiele stawów. Choroba może pojawić się równolegle z łuszczycą lub rozwinąć się u osób chorujących na łuszczycę od jakiegoś czasu. Rzadko zdarza się, że ŁZS pojawia się u osób bez rozpoznanej ma zwykle zmienny przebieg: od zaostrzeń do remisji. Objawy łuszczycowego zapalenia stawów w obrębie narządu ruchu: sztywność, obrzęk, ból zajętych stawów z ograniczeniem ich ruchomości: objawy te dotyczą również otaczających stawy struktur takich jak ścięgna i kaletki maziowe; zapalenie przyczepów ścięgnistych: objawia się bólem i tkliwością pięt, połączeń żeber z mostkiem i kręgosłupa, ale może dotyczyć również wielu innych lokalizacji; zapalenia palca: stawy, ścięgna, tkanka podskórna zostają zaatakowane przez chorobę, co daje charakterystyczny objaw „palca kiełbaskowatego”. Palec jest nienaturalnie poszerzony, bolesny, odstaje od innych palców; deformacje palców: towarzyszą najczęściej postaci okaleczającej ŁZS. Najbardziej charakterystyczne są tzw. palce teleskopowe, czyli skrócenie palców w wyniku zniszczenia kości; dna moczanowa: często towarzyszy łuszczycowemu zapaleniu stawów, zwłaszcza przy rozległych zmianach skórnych powodujących zwiększenie stężenia kwasu moczowego. Inne objawy ŁZS to: łuszczyca skóry; objaw naparstka, czyli punkcikowate zagłębienia jak od ukłucia szpilki, poprzeczne lub podłużne rowkowanie paznokcia, żółte plamy przypominające „plamy oleju”, złuszczanie się paznokci; zapalenie spojówek, zapalenie błony naczyniowej oka; miażdżyca; uszkodzenie zastawek serca, zapalenie aorty, zaburzenia w przewodzeniu bodźców sercowych. ŁZS a ciąża Łuszczycowe zapalenie stawów nie jest przeciwwskazaniem do posiadania dzieci. Ważne jednak, by o swoich zamiarach powiększenia rodziny porozmawiać z lekarzem prowadzącym, gdyż większość leków może uszkadzać płód. Dlatego leczenie ŁZS należy odpowiednio wcześnie zmodyfikować. Leczenie łuszczycowego zapalenia stawówCelem leczenia łuszczycowego zapalenia stawów jest łagodzenie objawów i zahamowanie postępu choroby. Coraz częściej, dzięki lepszym metodom leczenia, chorzy uzyskuje dłuższe okresy leczenia zależny jest od przebiegu łuszczycowego zapalenia i musi być dostosowany indywidualnie do każdego pacjenta. Leczenie farmakologiczne ŁZS obejmuje stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, glikokortykosteroidów, leków modyfikujących działanie układu odpornościowego, leków stosowania leków dużą skuteczność w leczeniu ŁZS mają również inne metody, takie jak nakłuwanie stawów w celu odbarczenia go z nagromadzonego płynu zapalnego i podania do wnętrza leków przeciwzapalnych, zabiegi usuwające zmienioną błonę maziową, zabiegi korekcyjno-rekonstrukcyjne, na łuszczycowe zapalenie stawów powinny dużo odpoczywać, unikać stresu, ale równocześnie regularnie ćwiczyć i korzystać z zajęć fizykoterapii. Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.
Reaktywne zapalenie stawów to choroba wywołana wcześniejszą infekcją. Utrzymuje się od kilku tygodni do kilku miesięcy. Towarzyszyć jej mogą objawy nie tylko ze strony układu ruchu, ale również narządu wzroku, układu pokarmowego czy moczowego. Reaktywne zapalenie stawów może się rozwinąć u każdego – zarówno u dzieci, jak
Zdrowe zakupy Artretyzm nie jest chorobą nową. Był plagą ludzkości już w czasach najdawniejszych źródeł historycznych - nawet niektóre mumie ze starożytnego Egiptu zachowały jego oznaki. W odróżnieniu od wielu innych przewlekłych schorzeń nie ogranicza się do populacji Zachodu: w większości narodów świata notuje się rosnącą zapadalność na tę chorobę. Jednym ze zjawisk czasów współczesnych jest jednak niezwykły wzrost liczby przypadków artretyzmu. Jak się szacuje, 9 na 10 osób spośród nas będzie przed śmiercią w mniejszym lub większym stopniu cierpieć na jakąś jego postać. Skąd takie rozpowszechnienie tego schorzenia w ostatnim czasie? I czy możemy nauczyć się czegoś od tych 10% ludzi, którzy nie zachorują? Na początku XX w. naukowcy byli przekonani, że artretyzm jest przewlekłą infekcją stawów. Później pojawiły się teorie artretyzmu jako choroby w znacznym stopniu dziedzicznej, uwarunkowanej tendencją genetyczną lub też wywoływanej przez infekcję drobnoustrojami bakteryjnymi z rodzaju Mycoplasma, a nawet - będącej wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania układu metabolicznego i odpornościowego. Wszyscy są jednak zgodni co do tego, że wciąż nie udało się zidentyfikować z jakąkolwiek dozą pewności dokładnej przyczyny choroby. Statystyki istotnie wykazują, że schorzenia autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów lub choroba Leśniowskiego-Crohna, często są dziedziczne. Spośród wymienionych wyżej 3 teorii koncepcja artretyzmu jako nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu odpornościowego ma najwięcej zwolenników i jest najintensywniej badana w laboratoriach. Wprawdzie jest to wiarygodna możliwość w przypadku schorzeń autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, lecz wyjaśnienie to nie jest wystarczające dla wszystkich chorób objętych zbiorczo terminem artretyzm. Artretyzm jest mylącym, uogólnionym określeniem różnorodnych chorób kości, stawów i tkanek, nic więc dziwnego, że i przyczyny tych schorzeń są bardzo zróżnicowane. Zanim jednak przyjrzymy się bliżej poszczególnym chorobom artretycznym, musimy najpierw dokładnie zrozumieć, z jakich elementów składa się zdrowy staw. Stawy obejmują kości wraz z warstwą gładkiej, wytrzymałej chrząstki, znanej jako chrząstka stawowa, która oddzielona jest od przeciwległej kości i chrząstki smarującym płynem maziowym, produkowanym przez błonę maziową (maziówkę). Kość zbudowana jest z kolagenowej macierzy oraz substancji mineralnej zbudowanej ze związków wapnia i fosforu. Chrząstka ochrania zakończenia kości i składa się z proteoglikanów - rodzaju mukopolisacharydów, zbudowanych z białek i węglowodanów. Rodzaje artretyzmu Termin ten obejmuje 6 odrębnych grup schorzeń: 1. Reumatyzm pozastawowy reumatyzm tkanek miękkich bóle pleców i uszkodzenia dysku schorzenia barków, dłoni i stóp 2. Choroby zwyrodnieniowe choroba zwyrodnieniowa stawów (idiopatyczna lub pourazowa) 3. Choroby zapalne reumatoidalne zapalenie stawów zapalenie wielostawowe młodzieńcze zapalenie wielostawowe zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa łuszczycowe zapalenie stawów 4. Choroby tkanki łącznej polimialgia reumatyczna toczeń rumieniowaty układowy twardzina 5. Krystaliczne zapalenie stawów dna moczanowa i chondrokalcynoza 6. Schorzenia kości osteoporoza krzywica i osteomalacja choroba Pageta kości Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęściej spotykaną postacią artretyzmu, występującą u ponad 70% osób dorosłych pomiędzy 55. a 78. w większości kobiet. Lekarze na ogół postrzegają ją jako naturalny proces degeneracyjny związany z wiekiem lub jako schorzenie rozwijające się często po infekcji lub urazie czy u osób z nadwagą. Choroba zwyrodnieniowa stawów, określana również jako zużycie stawów, dotyczy chrząstki stawowej, powodując jej rozpad. Zadaniem tej twardej, elastycznej tkanki jest pokrycie kości przylegających do siebie w każdym stawie i zmniejszanie tarcia pomiędzy nimi, gdy przesuwają się względem siebie. Gdy chrząstka rozpada się, staje się postrzępiona i nierówna, a przestrzeń ochronna pomiędzy kośćmi zmniejsza się. Podczas ruchu kości stawu trą o siebie wzajemnie, powodując ból. Z biegiem czasu chrząstka wysycha, staje się spękana i porowata grui nie umożliwia już płynnych ruchów stawu. Zużycie chrząstki w stawie przenoszącym ciężar ciała, takim jak staw biodrowy lub kolanowy, może wywoływać dotkliwy ból, deformacje i ograniczenie zakresu ruchu. Schorzenie to atakuje ręce, ale dotyczy również stawów przenoszących obciążenia, takich jak kolana i biodra, oraz stawów kręgosłupa. We wczesnym stadium chory odczuwa sztywność, a ruchy mogą stawać się nieco trudniejsze do wykonania. Na tym etapie pacjenci mogą jeszcze wcale nie odczuwać bólu. Wraz z postępem choroby tworzą się jednak ostrogi kostne, czyli osteofity - nieprawidłowe narośla kostne, rozwijające się wzdłuż krawędzi kości. W ciężkich przypadkach chrząstka może nawet zaniknąć zupełnie, pozostawiając odsłonięte końcówki kości. Częstą cechą choroby zwyrodnieniowej są twarde guzki, zwane guzkami Heberdena, powstające wokół krawędzi stawów palców dłoni w wyniku rozpadu chrząstki. Tę odmianę artretyzmu można wykryć za pomocą badań krwi, takich jak wskaźnik opadania erytrocytów (czyli badanie OB), gdzie mierzy się prędkość, z jaką czerwone krwinki opadają na dno probówki, co wskazuje na rozmiar stanu zapalnego. Stopień zniszczenia stawów ujawniają badania rentgenowskie. Lekarze poszukują na ogół zwężeń stawów i obecności ostróg kostnych, chociaż cechy te mogą tylko pomóc w ustaleniu, jak daleko zaszedł już proces degeneracyjny. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to przewlekła choroba zapalna dotycząca najczęściej maziówkowej wyściółki stawów, przede wszystkim w dłoniach i stopach, ale także w licznych stawach całego ciała, zwłaszcza łokciowych, nadgarstkowych, skokowych i kolanowych. Atakuje również barki i stawy biodrowe. W odróżnieniu od choroby zwyrodnieniowej, gdzie rozpada się sam staw, reumatoidalne zapalenie stawów wywołuje stan zapalny maziówki, co z kolei powoduje gromadzenie się większej ilości płynu stawowego. W rezultacie staw staje się opuchnięty, sztywny i gorący z powodu zwiększonego przepływu krwi. Reumatoidalne zapalenie stawów, klasyfikowane jako choroba autoimmunologiczna, rozwija się wtedy, gdy krwinki białe produkują przeciwciała atakujące i niszczące zdrową tkankę zamiast czynników chorobotwórczych. Lekarze nie mają pojęcia, dlaczego tak się dzieje, ale przewlekłe uwalnianie przeciwciał powoduje z czasem pogrubienie maziówki oraz uszkodzenie chrząstek i kości zaatakowanych stawów, co przejawia się paraliżującym bólem, deformacją, a w końcu - erozją kości. Innymi objawami tej choroby mogą być zmęczenie i ból mięśni. Choroba dotyka w przybliżeniu 3 razy więcej kobiet niż mężczyzn i może rozwijać się w dowolnej grupie wiekowej, chociaż osoby poniżej 35. stanowią grupę bardzo niskiego ryzyka. Oznaki i objawy reumatoidalnego zapalenia stawów to obolałe, opuchnięte stawy, gorące w dotyku, poranna sztywność, guzki reumatoidalne - twarde guzki w obrębie palców rąk, stan pogorączkowy, zmęczenie i utrata wagi. Ocenia się, że średnio 1 na 10 pacjentów wyleczy się z choroby w ciągu 2 lat. Reumatoidalne zapalenie stawów znane jest jednak z tego, że często odchodzi i powraca, a po okresach zaostrzenia objawów, o różnym czasie trwania, następują okresy pozornej remisji. Dna moczanowa, znana również jako artretyzm krystaliczny, jest jedną z najczęstszych postaci artretyzmu zapalnego, występujacą u 1,4% dorosłych Amerykanów (szacunkowo u 225 tys. mężczyzn i 57 tys. kobiet). Ta ostra forma artretyzmu zapalnego dotyczy najczęściej stawu śródstopno- paliczkowego u podstawy dużego palca stopy i wywołuje intensywny ból zaatakowanych stawów, wśród których mogą znaleźć się też staw nadgarstkowy oraz stawy palców dłoni. Dna moczanowa jest chorobą średniego wieku, atakującą 15-krotnie więcej mężczyzn niż kobiet. Przez długi czas wiązano ją z nadmiernym zamiłowaniem do spożywania obfitych posiłków oraz alkoholu, lecz lekarze medycyny alternatywnej zauważyli, że mogą wywoływać ją również alergie pokarmowe, a także stosowanie leków moczopędnych, często przepisywanych przy schorzeniach serca. Ból i obrzęk pojawiają się, gdy w przestrzeni stawowej powstaną drobne kryształy, co zazwyczaj spowodowane jest nadmiarem kwasu moczowego w organizmie. Układ odpornościowy atakuje te kryształy za pośrednictwem fagocytów (komórek wychwytujących), a toksyczne produkty uboczne tej walki wywołują stan zapalny stawu. Pierwszym sygnałem ostrzegawczym dla pacjenta jest atak bólu w jednym z dużych palców stóp lub w innym typowym miejscu. Typowe objawy to także zaczerwienienie, obrzęk i wrażliwość na dotyk. Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa Atakuje miejsca połączenia więzadeł i ścięgien z kością. Jest to najczęstsza postać artretyzmu u mężczyzn w młodym i średnim wieku, rozwijająca się zazwyczaj pomiędzy kością krzyżową a miednicą. Pacjent cierpiący na tę chorobę ma sztywny, bolesny kręgosłup i odczuwa trudność przy unoszeniu głowy podczas chodzenia. Poza silnym bólem pleców innym znakiem ostrzegawczym tego schorzenia jest zapalenie tęczówki oka. Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) to choroba dotykająca najczęściej młode kobiety, która może zaatakować dowolny staw. Podejrzewa się, że ma ona podłoże genetyczne lub jest wywoływana przez leki, a nawet może mieć pewien związek ze światłem słonecznym, ale powszechnie przyjmuje się, że jest to schorzenie autoimmunologiczne. Znakiem ostrzegawczym jest czerwona wysypka na nosie i policzkach, Polimialgia reumatyczna jest przede wszystkim chorobą mięśni, ale może też dotyczyć stawów u osób powyżej 50. Atakuje biodra i barki powodując ich tkliwość i wyraźny ból mięśni. Łuszczycowe zapalenie stawów Lekarze odkryli silny związek pomiędzy artretyzmem a chorobą skóry - łuszczycą. Łuszczycowe zapalenie stawów występuje u 7% chorych na łuszczycę. Z kolei aż 20% pacjentów z zapaleniem tego typu ma jednocześnie łuszczycę skóry. Czasami jedynym objawem są zmiany na paznokciach - wgłębienia lub odbarwienia. Schorzenie to dotyka zwykle tylko 1-2 stawów. Zapalenie stawów infekcyjne lub związane z drobnoustrojami to skutek infekcji bakteryjnej, wirusowej lub grzybiczej, rozprzestrzeniającej się z innego obszaru ciała. Wśród spotykanych odmian można wyróżnić wirusowe (wywoływane przez wirusa, np. różyczki), septyczne (wywoływane przez bakterie, np. gronkowca) i gorączkę reumatyczną (w wyniku infekcji gardła wywołanej przez paciorkowce lub podobne bakterie). Naukowcy zaczynają jednak dostrzegać również powiązanie między bólem stawów a uporczywymi nieproszonymi gośćmi w naszym ciele, takimi jak pasożyty. Objawy infekcyjnego zapalenia stawów obejmują intensywny ból stawów oraz ich zaczerwienienie i obrzęk, a także dreszcze i gorączkę. Pourazowe zapalenie stawów rozwija się np. po urazie nadgarstka lub zwichnięciu barku. Konwencjonalny pogląd na przyczyny zapalenia stawów Zwyrodnieniowe zapalenie stawów, najłagodniejsza i najpowszechniejsza forma artretyzmu, tłumaczone jest przez lekarzy zmęczeniem materiału i niesłusznie uważane za nieuniknioną konsekwencję podeszłego wieku. Gdy idzie jednak o reumatoidalne zapalenie stawów i wiele innych postaci tego schorzenia, medycyna przyznaje, że nie jest w stanie wyjaśnić ich przyczyn. Badania już dawno zarysowały związek pomiędzy niedoborem witaminy D wynikającym z braku światła słonecznego a powikłaniami schorzeń autoimmunologicznych, takich jak choroba Crohna i stwardnienie rozsiane (SM) czy reumatoidalne zapalenie stawów. Badanie profilowe 461 kobiet cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów, w którym porównano je z grupą kontrolną 9 220 zdrowych uczestniczek, wykazało, że panie z północno-wschodnich stanów, takich jak Vermont, New Hampshire i południowy Maine, odznaczających się mniejszym nasłonecznieniem niż stany leżące dalej na południe, wykazywały większą tendencję do zapadania na RZS1. Jak dotąd jednak nie sformułowano konkretnych wniosków. Prawda jest taka, że wewnątrz społeczności medycznej brakuje zgodności co do przyczyn zdecydowanej większości form zapalenia stawów, co wyjaśnia, dlaczego jedyną odpowiedzią na te schorzenia jest przepisywanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych dla złagodzenia objawów. Artykuł ukazał się pod nazwą "Podejście konwencjonalne" w wydaniu papierowym ARTRETYZM. Bibliografia Environ Health Perspect, 2010; 118: 957–61
Łuszczycowe zapalenie stawów, jak sama nazwa wskazuje, dotyka pacjentów z łuszczycą. Dochodzi u nich wówczas do rozwoju stanu zapalnego, zaczerwienienia, obrzęku i ograniczenia ruchomości zajętego stawu. Objawy, jak i zmiany widoczne w badaniach, przyjmują niezwykle różnorodną formę. Łuszczyca stawowa obejmuje stawy osiowe i obwodowe. Co więcej, może jej towarzyszyć zapalenie
Łuszczycowe zapalenie stawów zalicza się do chorób z autoagresji, czyli autoimmunologicznych. W ich przebiegu układ odpornościowy wytwarza przeciwciała skierowane przeciw własnym tkankom, co wywołuje chroniczne stany zapalne będące źródłem poważnych problemów zdrowotnych. Na rozwój tych chorób, także łuszczycy stawowej, mają wpływ zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Trudna sprawa, ale czy beznadziejna? Zdrowe zakupy Spis treści W przypadku Williama, który został przyjęty do szpitala kilkanaście dni przed 54. urodzinami, ustalenie, co jest przyczyną choroby, nie było łatwe1. Na łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS), nazywane również łuszczycą stawową, zapadł kilka lat temu i mimo intensywnej terapii farmakologicznej, objawy choroby ostatnio bardzo się zaostrzyły. Na stawach palców, kolanach i za uszami pojawiły się zmiany skórne. Mężczyzna uskarżał się ponadto na silne bóle i obrzęk wszystkich stawów oraz tak duże trudności z poruszaniem się, zwłaszcza rano, że musiał korzystać z laski. Pod kolanami powstały wypełnione płynem tzw. torbiele Bakera. Ich obecność wskazuje na uszkodzenie stawu kolanowego. Wywiad wykazał, że liczne choroby prześladowały również jego najbliższą rodzinę: u matki stwierdzono niewydolność serca, reumatoidalne zapalenie stawów i schizofrenię, ojciec zmarł na raka, a u rodzeństwa (dwóch braci i siostra) zdiagnozowano zapalenie stawów, zapalenie jelita grubego i chorobę dwubiegunową, charakteryzująca się naprzemiennym występowaniem depresji i manii. Poważne choroby nie ominęły też dzieci Williama. Syn cierpiał na schizofrenię, a córka na ADHD. U Williama stwierdzono zaś współistnienie łuszczycy, refluksu, aft, zapalenia brzegów powiek, chronicznych zaparć, migreny i depresji. Mężczyzna uskarżał się ponadto na nadwrażliwość na hałas i niektóre zapachy, np. intensywnych perfum i spalin samochodowych. Był człowiekiem zapracowanym, nie miał czasu ani na zajmowanie się dietą, ani na relaks. Podstawowe zalecenia w łuszczycowym zapaleniu stawów Badania laboratoryjne wykazały wysoki poziom specyficznych przeciwciał IgG, obecność markerów stanu zapalnego, hipowitaminozę D (niedobór tej witaminy), niski poziom magnezu w krwinkach, obecność rtęci w osoczu, wysokie stężenie kwasu arachidonowego i grzybicę przewodu pokarmowego. Obecność przeciwciał z klasy IgG świadczyła o wystąpieniu uczulenia na pewne składniki diety. Okazało się, że było ich niemało! Od wywołujących najsilniejszą reakcję alergiczną drożdży, jaj, pszenicy i mleka, poprzez paprykę chili, migdały i małże, po ziemniaki, ser, fasolę, pomidory i ananasy. Williamowi zalecono w związku z tym zmianę diety, z której miał wyeliminować wszystkie alergizujące produkty. Doradzono mu też unikanie alkoholu i kofeiny. Alarmujący poziom rtęci dał się łatwo wytłumaczyć - pacjent miał wiele plomb amalgamatowych, które od dawna uwalniały do organizmu dawki tego metalu. Ze względu na grzybicę przewodu pokarmowego mężczyzna miał przyjmować przez 30 dni fluconazol, środek przeciwgrzybiczy, a w celu przywrócenia normalnej flory jelitowej i odbudowy błony śluzowej jelit - probiotyki. Zastosowano ponadto suplementację witaminą D (w dawce 5000 dziennie), multiwitaminami, mikroelementami (z wyjątkiem żelaza), aminokwasami, takimi jak tauryna, glicyna, N-acetylocysteina i metionina, oraz kwasami tłuszczowymi omega-3, konkretnie DHA i EPA (niedobór kwasu DHA przyczynia się do rozwoju chorób układu odpornościowego i zmniejszenia stężenia serotoniny w mózgu, co prowadzi do depresji, czemu przeciwdziała suplementacja kwasem EPA). Pacjent już wcześniej oddawał się medytacji, lekarze zasugerowali więc, by z niej nie rezygnował. Po 5 miesiącach terapii łuszczycowego zapalenia stawów Na umówioną wizytę William przybył punktualnie i w świetnym nastroju. Już od progu poinformował, że nie pamięta, aby w ciągu ostatnich kilku lat kiedykolwiek czuł się lepiej niż teraz. Bóle prawie zniknęły, laska poszła w kąt. Mógł obecnie całkiem szybko pokonywać schody i nie utykał. Dłonie, wcześniej opuchnięte i z przykurczami, powróciły do normalnego wyglądu i sprawności. Nie cierpiał już na refluks i migreny. Mężczyzna zaniechał przyjmowania niesterydowych leków przeciwzapalnych, a dawkę immunosupresyjnego metotreksatu udało się zmniejszyć z 15 do 5 mg tygodniowo. W dalszym ciągu był bardzo zapracowany, poświęcał na pracę nawet 80 godzin tygodniowo, ale trzymał się zaleconej diety, znajdował też czas na regularną medytację. Jak sam stwierdził, jego życie zaczęło się na nowo. Pokonać łuszczycowe zapalenie stawów naturalnie, czyli jak? Badania nad terapiami łuszczycy stawowej są kontynuowane, niestety z różnym skutkiem. Niewątpliwie lekiem o najlepiej udokumentowanej skuteczności jest stosowany od 1951 r. metotreksat. Nowa metoda leczenia łuszczycy stawowej to pozaustrojowa folocliemoterapia, która polega na pozaustrojowym naświetlaniu promieniami UVA wyizolowanych limfocytów chorego, zmieszanych z odpowiednią ilością jego plazmy zawierającej podany dwie godziny wcześniej psoralen. Limfocyty naświetla się UVA przez 4-5 godzin, po czym przetacza je z powrotem choremu. Przeszkodą w upowszechnieniu tego sposobu leczenia jest konieczność posiadania specjalistycznej aparatury do zabiegów2. Historia Williama pokazuje jednak, że zadowalające rezultaty może przynieść również zmiana trybu życia i zwrócenie się ku metodom naturalnym. Niestety, chociaż wielu pacjentów zapewnia, że ulgę w chorobie przynoszą im zioła, ćwiczenia i medytacja, to jednak poza sporadycznie pojawiającymi się doniesieniami nie dysponujemy naukowo potwierdzonymi danymi na temat skuteczności tych metod. Istnieją jednak sposoby łagodzenia objawów łuszczycowego zapalenia stawów, które można uznać za bezpieczne. Zaleca się np. wykorzystywanie określonych produktów powodujących złagodzenie dolegliwości. Nie zmienia to faktu, że ze względu na możliwe interakcje z preparatami farmakologicznymi przed ich zastosowaniem należy poradzić się lekarza. Co złagodzi objawy łuszczycowego zapalenia stawów? Środki naturalne ocet winny jabłkowy - stosuje się go w postaci okładów, ale nigdy na popękaną lub krwawiącą skórę; olejek z drzewa herbacianego - łagodzi stany zapalne, nie nadaje się jednak do skóry delikatnej i wrażliwej; owies - kąpiele z dodatkiem owsa łagodzą swędzenie łuszczycowych zmian na skórze; kurkuma - ma silne właściwości przeciwzapalne, a zawarte w niej alkaloidy mogą zmieniać ekspresję genów związanych z łuszczycowym zapaleniem stawów3. Sproszkowaną kurkumę można dodawać do wielu potraw; mahonia - działa przeciwbakteryjnie, przeciwutleniająco i immunosupresyjnie, czyli prowadzi do osłabienia odpowiedzi immunologicznej organizmu, co łagodzi objawy łuszczycy stawowej; skuteczny jest krem z wyciągiem z korzeni mahonii, jednak ze względu na zawartość silnie działających alkaloidów nadaje się wyłącznie do stosowania miejscowego; sole z Morza Martwego - dodaje się je do kąpieli, mają wszechstronne działanie, łagodzą stany zapalne i zmiany łuszczycowe na skórze4; aloes - stosuje się go wyłącznie miejscowo, w postaci żelu lub kremu; preparaty z wyciągiem z aloesu stosowane wewnętrznie nie wykazują skuteczności, a nawet mogą być niebezpieczne dla organizmu; olej rybi - poprawia kondycję zmienionych chorobowo stawów. Fizykoterapia masaże - wykonywane przez kompetentnego specjalistę mogą w znacznym stopniu złagodzić dolegliwości bólowe; akupunktura i akupresura - choć niektórzy chorzy utrzymują, że tego rodzaju zabiegi przynoszą im ulgę, to z wyjątkiem jednej publikacji lekarzy chińskich5 nie ma innych opracowań, które potwierdzałyby, że te metody są skuteczne; ciepłe kąpiele - łagodzą ból i stany napięcia, sprzyjają odprężeniu. Styl życia relaksacja - stosowanie aromaterapii i technik oddychania zmniejszających stres odgrywa istotną rolę, ponieważ prowadzi do usuwania stanów zapalnych w organizmie; nieobciążające ćwiczenia fizyczne - zalecane jest zwłaszcza praktykowanie jogi oraz tai-chi, ze względu na ich komponent psychiczny, umożliwiający wyciszenie organizmu; medytacja - pomaga osiągnąć stan odprężenia i relaksu, dzięki czemu organizm łatwiej sobie radzi ze stanami zapalnymi; odpowiednia ilość snu. A najważniejsza jest systematyczność i wytrwałość. Jak we wszystkim, czyż nie? Bibliografia Fitzgerald K. i wsp. 2012, Global Adv. Health Med. 1(4) Basiora A, Pietrzak A.,Chodorowska G., Łuszczycowe zapalenie stawów, Guphta i wsp. 2013, AAPS J. 15(1) Katz U. i wsp. 2012, Seminar. Arthritis Rheum. 40(2) Liao Liao 1992, Acupuncture Res. 17(4) Vinod Ch. 2010, Indian J. Dermat. 55(2) Thornburn i wsp. 2014, Immunity 40(6) Elkayam J. et al., Immediate and delayed effects of treatment at the Dead Sea in patients with psoriatic arthritis, Spis treści Łuszczycowe zapalenie stawów - podstawowe zalecenia Łuszczycowe zapalenie stawów - dieta Łuszczycowe zapalenie stawów - co łagodzi objawy? ARTYKUŁ UKAZAŁ SIĘ W: Holistic Health 2/2018
choroby skóry z zajęciem stawów, np. łuszczycowe zapalenie stawów, zmiany pourazowe lub przeciążeniowe stawów i tkanek miękkich, zaburzenia neurologiczne, np. niedowłady spastyczne, stwardnienie rozsiane, zespoły korzeniowe. Wśród wskazań do skorzystania z kriokomory wymienia się także zespoły depresyjne i nerwice wegetatywne.
Łuszczycowe zapalenie stawów to choroba, która prowadzi do zwyrodnień, powoduje ból i często obniża jakość życia chorego. Objawy łuszczycy stawów należy możliwie szybko poddać diagnozie. Dobrze dobrane i skuteczne leczenie łuszczycy stawowej opiera się na kompleksowych działaniach kilku specjalistów. Łuszczyca stawowa - na czym polega?Łuszczycowe zapalenie stawów należy do grupy łuszczyc, ale stanowi całkiem odrębną jednostkę względem częstszej łuszczycy skórnej. Jest to choroba ogólnoustrojowa, należąca do grupy schorzeń o skomplikowanej nazwie - spondyloartropatie seronegatywne. Są to schorzenia, które powodują przewlekły zapalny ból kręgosłupa, wynikający z licznych i długotrwałych stanów zapalnych w stawach krzyżowo - biodrowych, kręgach, krążkach międzykręgowych oraz aparacie więzadłowym. U większości chorych stany zapalne występują także w stawach procesów toczących się w przebiegu łuszczycy stawów jest autoagresja układu immunologicznego. Dość często łuszczyca stawów rozwija się u chorych, u których wcześniej stwierdzono łuszczycę skórną. ŁZS nie zalicza się do grupy chorób dziedzicznych, choć pewne antygeny w genotypie mogą oznaczać większą podatność na zachorowanie. Choroba charakteryzuje się nierównym przebiegiem, z okresami remisji i okresami, w których występują objawy. U niektórych pacjentów łuszczyca stawów ma przebieg ciężki, u innych nieco lżejszy, jednak bardzo często utrzymujące się stany zapalne deformują stawy, a u 5 proc. chorych prowadzą do ciężkiego wyróżnia się pięć odmian łuszczycowego zapalenia stawów:Postać klasycznaZmiany zapalne obejmują głównie stawy międzypaliczkowe dalsze na palcach stóp i rąk. Występuje charakterystyczny objaw naparstka: paznokieć pokrywa się licznymi wgłębieniami. Ta odmiana dotyka częściej mężczyzn niż mutilans, czyli postać okaleczającaW przebiegu tej rzadkiej odmiany łuszczycy stawowej występuje proces osteolizy, czyli powstawania ubytków w kościach palców wskutek procesu zapalnego, który toczy się w towarzyszących im stawach. Charakteryzuje ją bardzo ciężki przebieg i złe wielostawowe o układzie symetrycznymMoże stanowić trudność w diagnozie różnicowej, ponieważ prawie nie różni się od objawów powodowanych przez reumatoidalne zapalenie stawów. Ta postać choroby występuje bardzo często razem z łuszczycą skóry. Stawy szybko sztywnieją, a stan zapalny obejmuje także przyczepy ścięgniste. W okolicach okołostawowych wykrywa się także zmniejszoną gęstość zapalenie o układzie niesymetrycznymNajczęściej występująca postać choroby, charakteryzująca się obecnością wysięków w stawach. Najczęściej obejmuje stawy stóp, choć może dotykać także dłoni czy innych części ciała. Również często współwystępuje z łuszczycą choroby zajmująca stawy kręgosłupaAtakuje stawy krzyżowo-biodrowe w sposób niesymetryczny, z czasem rozprzestrzenia się także na stawy obwodowe. Sprawia problemy w różnicowaniu z zesztywniającym zapaleniem stawów jeszcze jeden podział typów łuszczycy stawowej, zaproponowany przez grupę GRAPPA (Group for Research and Assessment of Psoriasis and Psoriatic Arthritis). Obejmuje on postać obwodową, a w niej zapalenie asymetryczne kilku stawów, zajęcie stawów przypominające RZS, ale bez czynnika reumatoidalnego, zajęcie dystalnych stawów międzypaliczkowych, postać okaleczająca. W podziale znajduje się także typ osiowy, a w nim postać z zajęciem stawów kręgosłupa. Oba podziały kliniczne są więc autoimmunologiczne. Czym są i jak je leczyć?Łuszczyca stawów - łagodna, umiarkowana, ciężkaOprócz podziałów klinicznych, opartych głównie na tym, jakie stawy są zajęte chorobą, przeprowadza się także funkcjonalny podział według stopnia zaawansowania objawów. Zakwalifikowanie pacjenta do jednej z grup pomaga w dobraniu właściwego łagodnaStwierdzana, gdy zajęte jest mniej niż 5 stawów obwodowych, w badaniu RTG nie widać zmian, a chory nie odczuwa znacznego spadku jakości życia i dolegliwości. Do tej grupy trafiają pacjenci cierpiący na łagodne bóle kręgosłupa, o towarzyszących niewielkich objawach lub bez objawów łuszczycy umiarkowanaKryteria to zajęcie 5 lub więcej stawów z obrzękiem i bolesnością, zmiany widoczne w RTG, a także wyczuwalne pogorszenie sprawności, zmiany skórne niereagujące na leczenie miejscowe, nadżerki i upośledzenie funkcji palca (lub palców), zapalenia przyczepów ścięgnistych w więcej niż dwóch ciężkaW tej postaci łuszczycy zajęte jest więcej niż 5 stawów, chory odczuwa bolesność, pojawiają się obrzęki. W badaniu RTG widać nasilone zmiany, rozległe i poważne są także zmiany skórne. Ciężka postać choroby oznacza zaawansowaną niesprawność, liczne zapalenia przyczepów ścięgnistych i obniżenie jakości życia. Chorzy nie reagują też adekwatnie na zastosowane przeczytać także:Skąd się bierze łuszczyca i czy jest zaraźliwa?Jak rozpoznać łuszczycę paznokci i jak ją leczyć?Łuszczyca stawów - epidemiologiaOdsetek pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów w całej populacji ludzkiej szacuje się na 2 proc. Częściej chorują osoby rasy białej niż czarnej. Od 6 do 42 proc. to przypadki połączonej łuszczycy skórnej oraz łuszczycy stawów. Choroba częściej występuje też w Europie Północnej niż w Europie Południowej. Częstość występowania wśród kobiet i mężczyzn jest porównywalna, bez istotnych różnic. U mężczyzn nieco częstsze są postaci z zajęciem stawów kręgosłupa, natomiast kobiety chorują przeważnie na postaci przypominające reumatoidalne zapalenie stawów. Szczyt zachorowań przypada na okres pomiędzy 20. a 40. rokiem danych 70 proc. osób chorych na łuszczycowe zapalenie stawów choruje najpierw na łuszczycę skórną. Objawy skórne mogą wyprzedzić stawowe nawet o 10 lat. Szczególnie duże ryzyko rozwoju ŁZS występuje, gdy zmiany skórne pojawiają się na potylicy, w okolicach międzypośladkowych, w pobliżu paznokci lub są rozległe i obejmują większość łuszczycy stawowejPierwszym czynnikiem, który znacznie zwiększa ryzyko zachorowania na ŁZS jest łuszczyca skórna. To najczęstsza choroba dermatologiczna o podłożu autoimmunologicznym oraz genetycznym. Nadmierna aktywacja komórek układu odpornościowego powoduje wzmożone wydzielanie cytokin - prozapalnych substancji. Te z kolei wywołują przewlekłe stany zapalne, prowadzące do zwyrodnień stawów i powodujące ból. Istnieją też szczególne antygeny, których obecność w organizmie pacjenta koreluje z zapadalnością na łuszczycowe zapalenie stawów. Są to między innymi antygeny HLA-Cw6, HLA-B27, HLA-B38, genetyczne oraz procesy autoimmunologiczne stanowią podstawę. Oprócz tego istnieje szereg czynników mogących wyzwolić pierwszy atak łuszczycy, w tym łuszczycy stawowej. Należą do nich:Urazy mechaniczne (a także zabiegi chirurgiczne, wypadki). Infekcje bakteryjne i wirusowe. Nieprawidłowe poziomy hormonów (badania wskazują na niedobór estrogenu jako potencjalny czynnik zwiększający ryzyko). Niektóre leki (antymalaryczne, betablokery, lit). Nadużywanie alkoholu, palenie papierosów. Nadmierny stres (powoduje nasilone procesy immunologiczne, które prowadzą do powstania procesów zapalnych). ŁZS to choroba, którą nie można się zarazić, nie jest też uznawana za chorobę dziedziczną, w przeciwieństwie do łuszczycy stawowej. Jako że te dwie choroby bardzo mocno się ze sobą wiążą, można uznać, że czynnik genetyczny odgrywa istotną rolę także w genezie łuszczycowego zapalenia zapalenie stawów - objawyObjawy łuszczycy stawowej różnią się w zależności od jej formy oraz od stopnia nasilenia choroby. Do alarmujących objawów, które powinny skłonić pacjenta do wizyty u lekarza (reumatologia lub dermatologa) należą:Objawy łuszczycy skórnej (swędzące, łuszczące się zmiany skórne, zaczerwienienia pokryte cienką warstwą zrogowaciałego naskórka o szarej lub srebrnej barwie). Obrzęk palców u stóp lub dłoni. Poranna sztywność stawów. Ograniczenie ruchomości stawów. Ból pleców (dolnej lub górnej części) albo szyi. Ból w tylnej części pięty, połączeniu żeber z mostkiem, kręgosłupa (częste lokalizacje zapalenia przyczepów ścięgnistych). Poczucie ogólnego zmęczenia. Zmiany na paznokciach w postaci poprzecznych rowków, plamek, zagłębień, płytki oddzielonej od macierzy. Bardzo częstym objawem ŁZS różnych typów jest zapalenie palców (dactylitis) i objaw zwany palcami kiełbaskowatymi (palce opuchnięte, bolesne, odstające od innych palców, czasem zaczerwienione).Postać obwodowa łuszczycy stawów powoduje takie objawy, jak ból i obrzęk objętych zapaleniem stawów wraz z poranną sztywnością. Z kolei postać osiowa wywołuje ból kręgosłupa (najczęściej w odcinku lędźwiowym i krzyżowym), także z uczuciem sztywności stawów. Niekiedy łuszczycowemu zapaleniu stawów towarzyszy dna moczanowa - częściej, gdy współwystępuje ono z łuszczycą skórną. Dna wiąże się z podwyższeniem stężenia kwasu moczowego w stawach i wywołuje objawy podobne do zaostrzenia w przebiegu stawowa - badaniaDiagnoza łuszczycowego zapalenia stawów o wiele łatwiej i trafniej pada u pacjentów chorujących na łuszczycę skóry. Nieco trudniejsza jest diagnostyka u osób, u których zmiany skórne nie występują. Schorzenie trzeba odróżnić między innymi od zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, reumatoidalnego zapalenia stawów, a także stanu fizjologicznego zużycia stawów. W prostym badaniu fizykalnym lekarz stwierdza zaczerwienienie, obrzęk, tkliwość i łuszczycy stawowej obejmuje kilka badań:Badanie RTGW obrazie RTG u chorego na łuszczycę stawową stwierdza się nadżerki, objawy osteolizy (rozkładu kości), zwężenie lub zarośnięcie szpary stawowej, nowotworzenie kości, objawy zapaleń krążka magnetycznyWykonywany głównie po to, by stwierdzić, czy procesy zapalne zajęły stawy kręgosłupa lub stawy krzyżowo-biodrowe. RM pomaga wykryć wczesne zmiany łuszczycowe, nawet wtedy, gdy jeszcze nie wiążą się z nimi wyczuwalne dla pacjenta narządu ruchuDzięki temu badaniu lekarz może ocenić stan błony maziowej w stawie, stwierdzić zapalenie przyczepów ścięgnistych, a także objawy składające się na "palce kiełbaskowate". Podobnie jak MR, także USG pozwala wcześnie wykryć objawy choroby i podjąć stosowne laboratoryjneNie istnieją badania laboratoryjne specyficzne dla łuszczycy stawów. Niemniej bada się OB oraz stężenie białka C - reaktywnego, by stwierdzić obecność stanu zapalnego. Aby wykluczyć RZS, można również wykonać badanie na obecność czynnika reumatoidalnego. Czasem lekarz zleca także wykonanie badania na obecność antygenu HLA-B27 we łuszczycy stawowejChorzy na łuszczycowe zapalenie stawów są zwykle pod opieką dermatologa oraz reumatologa, a także ortopedy i fizjoterapeuty, jeśli zachodzi taka potrzeba. Leczenie powinno mieć charakter farmakologiczneDobór leków stosowanych na objawy łuszczycy stawowej zależy od jej typu. Postać obwodową leczy się głównie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, a gdy terapia nie jest skuteczna, także inhibitorami TNF-α (leki biologiczne). Z kolei podstawowymi lekami w postaci osiowej są leki modyfikujące przebieg choroby (metotreksat, sulfasalazyna, cyklosporyna A, leflunomid). W przypadku nieskuteczności tej formy terapii również wprowadza się leki i ruchRehabilitacja i utrzymanie aktywnego trybu życia na miarę możliwości chorego zapobiegają pogłębianiu się niepełnosprawności. Wpływają też korzystnie na samopoczucie i stan psychiczny dietaOdpowiednia, niskokaloryczna dieta pozwala zapobiegać otyłości oraz miażdżycy i innym chorobom krążenia, na które chorzy na ŁZS są szczególnie celem leczenia jest poprawa jakości życia pacjenta oraz osiągnięcie stanu remisji. Nie w każdym przypadku udaje się osiągnąć stan, w którym pacjentowi nie dokuczają żadne objawy, jednak u wielu osób odnotowuje się satysfakcjonujące ofertyMateriały promocyjne partnera
dna moczanowa; bóle reumatyczne; choroby reumatologiczne; reumatoidalne zapalenie stawów; łuszczycowe zapalenie stawów; zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa; choroby tkanki łącznej; gorączka reumatyczna; zespół cieśni; Przyjmuje pacjentów reumatologicznych od 18 roku życia, natomiast pacjentów internistycznych od 15 roku
Dna jest formą zapalnego zapalenia stawów, które zwykle powoduje bolesne, gorące, zaczerwienione i opuchnięte stawy. Najczęściej dotkniętym stawem jest staw śródstopno-paliczkowy, który znajduje się u podstawy dużego palca. Dna jest zwykle spowodowane wysokim stężeniem kwasu moczowego we krwi, który zwykle krystalizuje, tworząc guzki, które następnie odkładają się na ścięgnach, stawach i kilku innych tkankach w pobliżu stawów. Z drugiej strony, choroba pęcherzyka żółciowego to wyrażenie używane w odniesieniu do kilku schorzeń, które wpływają na woreczek żółciowy. Woreczek żółciowy to narząd w kształcie worka znajdujący się pod wątrobą. Woreczek żółciowy przechowuje żółć, która jest wytwarzana z wątroby i przenosi ją do jelita cienkiego. Dna ma kilka objawów, a jej ataki są zwykle ostre i często występują w nocy. Ludzie też pytają Niektóre z objawów dny obejmują: Zaczerwienienie i zapalenie stawów - Pacjenci z dną moczanową odczuwają tkliwe, zaczerwienione i opuchnięte stawy w miejscach, w których odczuwają ból. Silny ból stawów - u pacjentów z dną moczanową ostry ból w kostkach, stopy, nadgarstki i dłonie. Często dotkniętym stawem jest duży palec u nogi. Jeśli masz dnę, poczujesz ciepło / ciepło w dotkniętych stawach. Gorączka - niektórzy pacjenci z dną moczanową doświadczają gorączki. Fioletowo-czerwonawa skóra - dotknięty obszar zwykle staje się czerwony lub purpurowy. Skóra staje się swędząca - Skóra wokół dotkniętego obszaru staje się swędząca, a później zaczyna się łuszczyć. Stawy w nadgarstku i łokciu zaczynają mieć guzki. Brak elastyczności - dotknięte stawy stają się sztywne, a ich ruch jest ograniczony, co utrudnia ich używanie. U niektórych pacjentów dna nie ma objawów, co może prowadzić do przewlekłej choroby. W chorobach pęcherzyka żółciowego objawy zależą od rodzaju choroby. Oto niektóre choroby i objawy: 1. Zapalenie pęcherzyka żółciowego - To jedna z powszechnych postaci chorób pęcherzyka żółciowego. Zapalenie pęcherzyka żółciowego powoduje ostre lub przewlekłe zapalenie. 2. Kamienie żółciowe - Kamienie żółciowe zwykle rozwijają się, gdy substancje zawarte w żółci, takie jak sole, cholesterol i wapń, tworzą twarde kulki, które w końcu blokują przejście do pęcherza. To nadmierne nagromadzenie soli w żółci może narazić Cię na ryzyko wystąpienia dny moczanowej. Mała kulka utworzy się również w woreczku żółciowym w przypadkach, gdy woreczek żółciowy nie jest w stanie całkowicie opróżnić. Czynniki, które mogą narazić Cię na kamienie żółciowe, obejmują: Podeszły wiek. Osoby w wieku powyżej 60 lat są narażone na rozwój kamieni żółciowych. Przyjmowanie leków zawierających estrogen. Przyjmowanie diety o wysokim poziomie cholesterolu i tłuszczu. Mieć nadwagę. Historia rodzinna choroby. Kobiety. Kobiety mają wysokie ryzyko wystąpienia kamieni żółciowych w porównaniu z mężczyznami. 3. Kamica żółciowa - Kamica żółciowa powoduje nudności, gorączkę i ból w środkowej części brzucha. 4. Stwardniające zapalenie dróg żółciowych - To jest zapalenie i uszkodzenie dróg żółciowych. Objawy stwardniającego zapalenia dróg żółciowych obejmują brak apetytu, utratę wagi oraz powiększenie śledziony i wątroby. 5. Zgorzel pęcherzyka żółciowego - Zgorzel występuje, gdy woreczek żółciowy przestaje funkcjonować z powodu niewystarczającego przepływu krwi. Niewystarczający przepływ krwi występuje, gdy pacjent przeszedł operację z powodu infekcji, urazu, cukrzycy i innych chorób związanych z krążeniem krwi. 6. Ropień pęcherzyka żółciowego - Ropień pojawia się, gdy obszar ciała zostaje wypełniony ropą. Częstym objawem ropnia pęcherzyka żółciowego jest ból w górnej prawej części brzucha. Inne choroby pęcherzyka żółciowego obejmują polipy pęcherzyka żółciowego, niekalkulującą chorobę pęcherzyka żółciowego, przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego i ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego. Ludzie wyszukują również hasło >> Na ataki dny może mieć wpływ kilka czynników, takich jak: Dieta bogata w purynę, na przykład owoce morza, mięso i narządy mięsne. Przyjmowanie napojów o wysokiej zawartości fruktozy Regularne stosowanie aspiryny Guz Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie) Leki stosowane przez pacjentów po przeszczepach, takie jak cyklosporyna Chirurgia Zespół Kelleya Seegmillera Kamienie żółciowe to kamienie lub grudki rozwijające się w woreczku żółciowym. Chorobę pęcherzyka żółciowego można zdiagnozować na podstawie badania jamy brzusznej, np. Sprawdzenia bólu brzucha. Choroby pęcherzyka żółciowego można również rozpoznać za pomocą ultrasonografii, prześwietlenia klatki piersiowej i jamy brzusznej oraz badania fizykalnego Z drugiej strony, dnę można rozpoznać na podstawie badania krwi. Badanie krwi służy do pomiaru poziomu kwasu moczowego we krwi. Ten test nie jest rozstrzygający, ponieważ niektórzy ludzie mogą mieć wysoki poziom kwasu moczowego we krwi, ale nie mają objawów dny, podczas gdy inni mogą nie mieć wysokiego poziomu kwasu moczowego we krwi, ale mają objawy dny. Innym testem, który można wykorzystać do zdiagnozowania dny, jest test płynu stawowego. Płyn stawowy jest zwykle zbierany i badany pod mikroskopem w celu sprawdzenia obecności kryształów moczanu. Choroby pęcherzyka żółciowego można leczyć za pomocą antybiotyków, ale będzie to skuteczne tylko wtedy, gdy nie ma kamieni. W przypadku stanu skomplikowanego można wykonać operację. Operacja ma zwykle na celu usunięcie pęcherzyka żółciowego. Dnę można leczyć za pomocą kilku leków. Obejmują one; Sterydy - Steroidy zwykle pomagają złagodzić ból i stan zapalny. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) - leki z grupy NLPZ są stosowane w celu złagodzenia bólu stawów. Przykładami leków z grupy NLPZ stosowanych w leczeniu dny moczanowej są naproksen i ibuprofen. Leki te stwarzają ryzyko krwawienia, wrzodów i bólu brzucha, zwłaszcza gdy są przyjmowane w dużych dawkach. Kolchicyna - ten lek jest zalecany pacjentom, którzy nie mogą przyjmować NLPZ. Głównym skutkiem ubocznym tego leku jest biegunka. Uloric - ten lek jest stosowany w celu obniżenia poziomu kwasu moczowego we krwi. Tak czy inaczej, możesz również wybrać produkt przeciwbólowy, aby szybko wyeliminować ból dny. Próbować Omega XL który jest obecnie najlepiej ocenianym lekiem na ból stawów na rynku. Może pomóc organizmowi w dostarczeniu niezbędnych kwasów tłuszczowych omega 3, które pomogą organizmowi pozbyć się bólu stawów. Referencje[1] Stinton LM, Shaffer EA. Epidemiologia chorób pęcherzyka żółciowego: kamica żółciowa i rak. Jelita i wątroba. 2012; 6 (2): 172–187. [2] Portincasa P, Ciaula AD, Bonfrate L, Wang DQ. Terapia kamicy żółciowej: co to było, co to jest, co to będzie. World Journal of Gastrointestinal Pharmacology and Therapeutics. 2012; 3 (2): 7–20. [3] Arromdee E, Michet CJ, Crowson CS, O'Fallon WM, Gabriel SE. Epidemiologia dny: czy zachorowalność rośnie? J Rheumatol. 2002; 29: 2403-6. [PMID: 12415600]. [4] Lin KC, Lin HY, Chou P. Interakcja między poziomem kwasu moczowego a innymi czynnikami ryzyka rozwoju dny moczanowej u mężczyzn z bezobjawową hiperurykemią w badaniu prospektywnym. J Rheumatol. 2000; 27: 1501-5. [PMID: 10852278]. Evan Jensen, CPT Evan Jensen jest znanym amerykańskim dietetykiem, dietetykiem i pisarzem o zdrowiu. Ma tytuł magistra dziennikarstwa, z więcej Przeczytaj pełne Bio Podobne posty Pokaż wszystkie
KMvwNR7. 1xv5oga1vh.pages.dev/1611xv5oga1vh.pages.dev/1131xv5oga1vh.pages.dev/1541xv5oga1vh.pages.dev/1251xv5oga1vh.pages.dev/3661xv5oga1vh.pages.dev/3401xv5oga1vh.pages.dev/701xv5oga1vh.pages.dev/3721xv5oga1vh.pages.dev/149
dna moczanowa łuszczycowe zapalenie stawów
