Kondolencje – przykłady / wzory. “… wniósł tak wiele radości do naszego życia. Nigdy go nie zapomnimy.”. “Anioł Stróż przyjął … pod swoje skrzydła. Jest już bezpieczny.”. “Bardzo mi przykro, gdy słyszę o twojej stracie.”. “Będziemy się modlić za Ciebie i duszę zmarłego/zmarłej … .”.
Śmierć bliskiej osoby jest jednym z najbardziej dramatycznych doświadczeń w życiu człowieka. Aby lepiej oswoić się ze śmiercią i pożegnać ze zmarłym wiele osób wkłada do trumny drobiazgi i prywatne przedmioty, z którymi osoba ta za życia była związana. Data dodania: 2014-04-17 Wyświetleń: 11002 Przedrukowań: 0 Głosy dodatnie: 0 Głosy ujemne: 0 WIEDZA Licencja: Copyright - zastrzeżona Dla większości śmierć łączy się z lękiem, dlatego wielu specjalistów uważa, że wkładając coś do trumny, staramy się ten lęk oswoić. Jest to zarazem znak przywiązania do zmarłej osoby. Jak to dawniej bywało Trudno ustalić początek tych praktyk, ale wiadomo, że znane były jeszcze przed nastaniem chrześcijaństwa w niemalże wszystkich wierzeniach. Przeważało oczywiście kryterium użyteczności, które w miarę upływu czasu stopniowo się zmieniało. Gromadzone przez rodzinę przedmioty miały zapewnić zmarłemu spokojne pośmiertne bytowanie, dlatego przez wieki nieboszczyków grzebano z bronią, narzędziami rolniczymi czy pieniędzmi. Drobne podarunki miały również zapewnić spokój duszy. Stąd do grobów pierwszych chrześcijan wkładano czasem lampki oliwne, które miały oświetlać zmarłemu drogę do Boga i odpędzać złe duchy. Na dalszą drogę Dzisiaj nie wkłada się już raczej do trumny broni i narzędzi, jednak przedmioty ciągle mają spełniać powyższe zastosowania. Często więc decydujemy się na sprawienie zmarłemu nowego ubrania i butów, żeby w „nowym życiu” nie musiał nosić zużytej w trakcie ziemskiego bytowania odzieży. To, jakie przedmioty znajdą się w trumnie zależy jednak od rodziny i przywiązania do nich zmarłego. Najczęściej wkładamy rzeczy, z którymi zmarła osoba nie rozstawała się, jak okulary, kule do chodzenia, grzebień, itp. Jeśli nieżyjący był palaczem często zostawia się paczkę ulubionych papierosów. Podobnie sprawa wygląda z alkoholem. Rzadko również zdarza się, aby pochować zmarłego bez choćby niewielkiej sumy pieniędzy. Ponadto zostawia się przy nieboszczyku przedmioty związane z wiarą – różaniec, krzyż, książeczkę do nabożeństwa czy obrazek z wizerunkiem patrona. Na wszelki wypadek Czasem jednak zestaw, którym wyposażamy zmarłego w dalszą drogę, jest dużo bardziej urozmaicony. Zdarza się, że do trumny wkłada się krzyżówki, książki i płyty z muzyką, aby nieboszczyk nie nudził się w „życiu po życiu”. Do grobu zabieramy także nowinki techniczne, jak chociażby telefony komórkowe. Znane są przypadki, że rodzina opłaca abonament i utrzymuje aktywny numer nieżyjącego, aby móc usłyszeć jego głos nagrany na poczcie głosowej. Ciągle żywy jest również strach przed obudzeniem się w trumnie (tafofobia). Aby umożliwić ratunek takiej osobie w skład trumny wchodzi w takim przypadku, oprócz telefonu komórkowego czy walkie-talkie, niewielki zapas wody i żywności, a także butla tlenowa i latarka. W takich rozwiązaniach przodują zwłaszcza Stany Zjednoczone. Poczucie więzi Przykłady powyższych zachowań nie dziwią również księży katolickich, którzy w tego typu praktykach nie doszukują się pogańskiej spuścizny. Śmierć bliskiej osoby jest na tyle traumatycznym przeżyciem, że nawet do najbardziej zaskakujących zachować powinno się podchodzić z wyczuciem i zrozumieniem. I wyposażenie zmarłego nie ma znaczenia, czy to tradycyjny pochówek czy kremacja. Licencja: Copyright - zastrzeżona
To nie może być łatwe. Z ogromnym poruszeniem opisuje Pani trwanie przy trumnie Taty i wspominanie, to bardzo dobre i mądre pozwolić Sobie wtedy na to. Z przejęciem moment odejścia od łóżka, kiedy Tata pozwala, żeby Pani "poszła i uważała". Nie ma w tym Pani winy, wystarczająco była Pani wtedy przy nim, o czym Panią zapewnił.
Zasadniczo przyjmuje się, że udział dziecka w opiece nad bliską osobą chorą, pożegnanie z nią i udział w ceremonii pogrzebowej mają pozytywny wpływ na radzenie sobie z żałobą w przyszłości. Zawsze jednak kieruj się zdrowym rozsądkiem, gdyż swoje dziecko znasz najlepiej. Zobaczenie ciała osoby zmarłej oraz udział w pogrzebie może pomóc dziecku: pożegnać się z osobą zmarłą, zaakceptować realność i nieodwracalność śmierci, zrozumieć to, co naprawdę się stało, opanować lęk. Dzieci i młodzi ludzie lubią mieć wybór i podejmować decyzje. Podobnie jest w przypadku pożegnania ze zmarłym i udziału w pogrzebie. Nim jednak Twoje dziecko podejmie decyzję o pożegnaniu się ze zmarłym, porozmawiaj z nim: zapewnij, że w każdej chwili będzie mogło zmienić zdanie odnośnie swojej decyzji, opisz wygląd zmarłego, opisz miejsce, w którym się znajduje, oraz poszczególne elementy pogrzebu, powiedz, że w dniu pogrzebu będzie znajdować się pod szczególną opieką znanej dziecku osoby, która na bieżąco zareaguje na problemy dziecka, opowiedz o tym, jak ludzie biorący udział w uroczystościach pogrzebowych mogą zachowywać się względem dziecka i jak mogą reagować, opowiedz dziecku, w jaki sposób może włączyć się w pożegnanie zmarłego, na przykład poprzez wspólne zaplanowanie ceremonii, przeczytanie czegoś zmarłemu lub wybranie oprawy muzycznej podczas pogrzebu czy też włożenie do trumny rysunku, zapewnij dziecko, że jeśli nie zechce zobaczyć ciała zmarłej osoby lub brać udziału w pogrzebie, to będzie mogło pożegnać się w inny sposób i nikt mu tego nie wypomni. Jak rozmawiać z dzieckiem o pogrzebie Oto kilka przykładów, w jaki sposób możesz porozmawiać z dzieckiem. Zachowaj tekst w pamięci komputera lub wydrukuj, by mieć go w zasięgu ręki zawsze, kiedy będzie potrzebny. „Ciało dziadka jest w trumnie, która znajduje się w małym białym domku. Pojedziemy tam wszyscy razem. W tym domku jest specjalny pokój pożegnań, gdzie będzie trumna z dziadkiem. Gdy tam wejdziemy, spotkamy dużo innych osób, które przyszły tak jak my, pożegnać się z dziadkiem. Będziesz słyszeć muzykę z pianina i różne modlitwy. Obok dziadka zobaczysz palące się duże świece, a dziadek będzie ubrany w czarny garnitur. Najpierw ja podejdę do dziadka, uklęknę, spojrzę na niego, a potem włożę do trumny stokrotki, które tak bardzo lubił. W taki sposób się z nim pożegnam. Później Ty będziesz mógł to zrobić, jeśli będziesz chciał. Oczywiście w każdej chwili będziesz mógł zmienić zdanie... ”. „Twój tata wygląda inaczej, niż pamiętasz. Jego skóra jest żółta od choroby, którą przeszedł. Ma też zimną skórę. Jego oczy są zamknięte, nic do Ciebie nie powie i nie poruszy się. Tak właśnie jest, kiedy się umrze. Tata leży na łóżku, przykryty białym prześcieradłem, a wokół znajdują się żółte kwiaty. W tym pomieszczeniu nie ma żadnego okna, a ściany są jasne…”. „Każdy ma prawo pożegnać się na swój sposób. Kiedy byłem u Twojej mamy, to trzymałem ją długo za rękę i płakałem. Mówiłem jej też, jak bardzo ją kocham. Na koniec ją pocałowałem w czoło. Ty też będziesz mogła tak zrobić, ale tylko jeśli będziesz chciała. A może będziesz chciała inaczej…”. „Ludzie na pogrzebie mogą zachowywać się różnie. Niektórzy będą bardzo płakać, niektórzy głośno, a inni po cichu. Niektórzy będą się do nas uśmiechać lub mówić o czymś miłym. To nie znaczy jednak, że nie interesuje ich zmarły, albo że się nie zmartwili. Po prostu w trudnych sytuacjach człowiek zachowuje się w różny sposób. Jeśli tylko będziesz chciał o coś zapytać, to ciocia Stasia, która tego dnia zaopiekuje się tobą, na pewno ci odpowie na wszystkie pytania”. „Niektórzy będą mówić ci, jak bardzo im przykro, że mamy już z nami nie ma. Inni będą cię pocieszać lub głaskać. Od niektórych może usłyszysz: „O jakie biedne dziecko” albo „Teraz musisz pomagać tacie” lub „Masz być teraz grzeczna”. Nawet jeśli niektóre z tych słów zasmucą ciebie czy zezłoszczą, to pamiętaj, że znajdziemy czas, by o tym porozmawiać po pogrzebie i zastanowić się, co one znaczyły. Zastanowimy się, czy się z nimi zgadzamy czy nie”. „Ciało mamy będzie zakopane razem z trumną w dole, w ziemi na cmentarzu. Może ciebie to dziwić, ale taki jest zwyczaj. Pamiętaj, że w trumnie jest tylko ciało twojej mamy, które nic już nie czuje i niczego się nie boi. Najważniejsza jest przecież dusza twojej mamy, a ona jest już w bezpiecznym dla niej miejscu…”. Inne sposoby pożegnania Dzieci, które nie pożegnały się ze zmarłym lub nie brały udziału w pogrzebie, zawsze mają szansę to uczynić. Istnieją różne sposoby uczczenia pamięci o zmarłym. Można połączyć je z jakąś szczególną datą dotyczącą zmarłego, na przykład dniem urodzin, imienin. Oto niektóre z form pożegnania z bliską osobą: odwiedzenie grobu i zmówienie modlitwy, powiedzenie kilku słów, zostawienie jakiejś wyjątkowej rzeczy, na przykład zdjęcia, kwiatów, listu lub wiersza, odwiedzenie miejsca, które kojarzy się w szczególny sposób ze zmarłą osobą. Może być to miejsce związane z ostatnimi wakacjami lub ulubione miejsce osoby zmarłej, na przykład kawiarnia, kino, park czy pływalnia, utworzenie specjalnego miejsca pamięci, na przykład w ogrodzie, zapalenie świeczki lub znicza, napisanie listu, wiersza czy piosenki, wykonanie rysunku lub zabawki, a następnie „podarowanie” tego zmarłej osobie, odtworzenie wybranej muzyki specjalnie dla zmarłego, wypuszczenie balonu z helem, z przyczepionymi karteczkami - zawierającymi opisy różnych wspomnień o zmarłym lub pozdrowienia dla niego, przygotowanie i odczytanie wspomnień o zmarłym przez każdego uczestnika spotkania wspomnieniowego, odtwarzanie w gronie bliskich osób slajdów związanych z osobą zmarłą. end faq
Niezniszczalność ciał świętych – istniejące w religii katolickiej i prawosławnej przekonanie, że Boska interwencja pozwala niektórym zmarłym (szczególnie świętym i błogosławionym) uniknąć normalnego procesu rozkładu po śmierci, co jest znakiem ich świętości. Zjawisko polega na tym, że ciało zmarłego jest wyjątkowo
Czym jest pożegnanie ciała? Godne pożegnanie osoby zmarłej to przejaw szacunku i uhonorowania go przez rodzinę i znajomych. I chociaż cała ceremonia pogrzebowa jest tak naprawdę pożegnaniem zmarłego, istnieją także momenty przed samym pogrzebem szczególnie dedykowane osobie, którą chcemy pożegnać. Na czym więc polega pożegnanie ciała i kiedy ma ono miejsce? Zobaczyć zmarłego po raz ostatni Niezależnie od tego, czy rodzina zmarłego wybierze tradycyjny pogrzeb katolicki czy też kremację, ważnym elementem ceremonii jest pożegnanie ciała. Polega ono na wystawieniu ciała zmarłego w kaplicy, dzięki czemu znajomi i rodzina będą mogli po raz ostatni spojrzeć na osobę zmarłą i się z nią pożegnać. Nawet jeżeli podejście do otwartej trumny może być ponad nasze siły, jest to okazja, aby w ciszy i skupieniu pobyć blisko zmarłego. Może się to odbywać w obecności Księdza lub bez. Pożegnanie ciała może być szczególnie ważne w przypadku osób, które zmarły nagle, a ich bliscy nie mieli szansy się z nimi pożegnać. Niestety nie w każdym przypadku możliwe jest ostatnie pożegnanie zmarłego w otwartej trumnie. Zgodnie z nowymi przepisami sanitarnymi, nie ma takiej możliwości w przypadku śmierci z powodu Covid-19, kiedy to ciało zmarłego oddawane jest rodzinom w zamkniętej, odkażonej trumnie. Osoby, które nie są wyznania katolickiego, mogą pożegnać zmarłego nie w kaplicy, a w sali pożegnań, która znajduje się w wielu domach pogrzebowych. Jak wybrać dom pogrzebowy? Zanim wybierzemy zakład pogrzebowy powinniśmy sprawdzić, czy opcja pożegnania ciała znajduje się w ofercie usług pogrzebowych i czy dysponuje on odpowiednią salą lub kaplicą przeznaczoną do tego celu. Pamiętajmy, że pracownicy zakładu pogrzebowego są nastawieni na kompleksową pomoc rodzinie zmarłego, włącznie z załatwieniem wszelkich formalności. Jeżeli wybraliśmy opcję kremacji, która staje się coraz bardziej popularna w Polsce, powinniśmy sprawdzić, czy dany dom pogrzebowy posiada własne krematorium i czy opcja kremacji jest dostępna.
Tylko przy trumnie Władisława jest praktycznie pusto. Podczas ceremonii podchodzi do trumny kobieta z merostwa, pospiesznie przykrywa zmarłego cienką niebieską tkaniną, naciągając ją do
Czym jest sala pożegnań? Sala pożegnań jest specjalnym miejscem, w którym ciało zmarłego zostaje wystawione dla rodziny i bliskich. W takim miejscu możemy spokojnie i w odpowiedniej atmosferze pożegnać zmarłego. Sala pożegnań jest specjalnie wydzielonym pomieszczeniem z odpowiednim, kameralnym wystrojem. Dzięki temu rodzina i przyjaciele w spokoju mogą się pomodlić w jego intencji oraz pożegnać zmarłego. Czuwanie przy zmarłym trwa zazwyczaj kilka godzin w dniu pochówku. Takie czuwanie ma bardzo duże znaczenie dla najbliższych zmarłego. Pożegnanie zmarłego Śmierć bliskiej osoby nigdy nie jest łatwą sytuacją, szczególnie gdy mamy do czynienia z bliską relacją pomiędzy żywymi a zmarłym oraz czy mieliśmy możliwość pożegnania. Tak naprawdę nikt nie jest gotowy na śmierć, a następnie pogrzeb kogoś ukochanego, dlatego im bliższa jest osoba, tym większa strata. Sposób przeżywania śmierci jest mocno indywidualny, a sama żałoba jest procesem psychologicznej, społecznej reakcji powiązanej utratą bliskiej osoby. Dlaczego istotne jest pożegnanie zmarłego na pogrzebie? Dzięki temu możemy łatwiej przejść żałobę, gdy sami widzimy, że trumna wraz z ciałem jest chowana w ziemi. Przez takie działanie dobiera do nas, że zmarła osoba do nas już nie wróci. Dodatkowo, cały proces przygotowywania pogrzebu według woli zmarłego daje nam do zrozumienia, że ta osoba od nas odeszła. Wybór ubioru, trumny czy sposobu obrzędu może nam przywołać same dobre wspomnienia o zmarłym. Przygotowanie zmarłego Zakłady pogrzebowe w kompleksowy sposób przygotowują zmarłego do uroczystości pogrzebowej. W takim wypadku trzeba zadbać o wszystkie istotne elementy - od momentu transportu zmarłego z domu lub innego miejsca do chłodni. Często jest również tak, że zakład pogrzebowy przygotuje salę pożegnalną w wybrany przez klienta sposób, tzn. wybrane kwiaty, świece i symbole. Sala pożegnalna Niektóre firmy oferują swoje indywidualne sale pożegnalne na wynajem. Jednak najczęściej sale są przy kościele, w którym odbywa się pogrzeb. Jest to najwygodniejsza opcja z punktu widzenia zakładu pogrzebowego, jak i rodziny zmarłego. Forma pożegnania zależy tak naprawdę od bliskich zmarłego. Wygląd organizowany jest zazwyczaj przez wybrany przez nas dom pogrzebowy, który dla komfortu bliskich zajmuje się większością rzeczy. Opłakanie i ostatnie pożegnanie połączone jest z szacunkiem do zmarłego, więc klimat oraz dodatki powinny być odpowiednio dobrane. Na wygląd sali ma wpływ również rodzaj pogrzebu, czy to ma być pogrzeb katolicki czy świecki. Dodatkowo, warto zorientować się czy zmarły chciał być pochowany w ziemi czy jednak zostać skremowany. Oprawa ceremonii oraz sali pożegnalnej Osoby żegnające zmarłego najczęściej wybierają położenie już na nagrobku wiązanek kwiatowych. W czasie ostatniego pożegnania wszystkie kompozycje kwiatowe upiększają oraz eksponują urny oraz trumny. Jest wiele popularnych kompozycji wiązanek, są to np.: Wieńce tradycyjne, które kładzie się na nagrobku. To najpopularniejszy typ wiązanek wybierany przez naszych klientów. Wieńce w kształcie serca – wyróżniają się wśród innych. Zwykle decydują się na nie najbliższe osoby zmarłego. Wieńce rzymskie – w kształcie koła, wymagają zamocowania ich na odpowiednim stojaku. Wieńce typu trzy-czwarte. Dodatkowo, domy pogrzebowe proponują tabliczki natrumienne, które możemy umieścić na trumnie, a następnie przenieść je na nagrobek. Analogiczna sytuacja jest w przypadku urn z prochami. cwLK.jak pożegnać zmarłego przy trumnie
